PATRON NASZEJ SZKOŁY - JAN PAWEŁ II 

 

Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest, nie przez to, co ma, lecz przez to, czym się dzieli z innymi.

                                                                                                                                              Jan Paweł II (Karol Wojtyła)

 

Karol Wojtyła - urodził się 18 maja 1920 r. Był drugim synem Karola Wojtyły - seniora i Emilii z Kaczorowskoich. Pierwszy syn Edmund był starszy od Karola o 14 lat. Karol został ochrzczony 20 czerwca 1920 r. w kościele Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny i otrzymał imiona Karol, Józef. Gdy Karol ukończył 6 lat zaczął się uczyć w szkole powszechnej. Był chłopcem wesołym, utalentowanym. W dzieciństwie szczególnie interesował się sportem. Latem grał w piłkę nożną, a zimą jeździł na nartach. Państwo Wojtyłowie mieszkali przy ul. Kościelnej w Wadowicach, niedaleko od kościoła Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny. Karol wyróżniał się z grona rówieśników ogromną pobożnością. Codziennie w drodze do szkoły wstępował kościoła, modlił się także w ciągu dnia przed i po jedzeniu,
a odrabiając lekcje robił przerwę na modlitwę po odrobieniu każdego przedmiotu. Często przystępował do sakramentów: spowiedzi i Komunii. św. Ponieważ był chłopcem odpowiedzialnym i pobożnym, został na długie lata prezesem Kółka Ministranckiego.

W wieku 9 lat Karol stracił mamę. Pani Emilia zmarła 13 kwietnia 1929 r., mając zaledwie 45 lat. Dzień po pogrzebie matki Karol z ojcem i bratem udali się na pielgrzymkę do Sanktuarium Maryjnego w Kalwarii Zebrzydowskiej. Później Karol już jako kapłan i biskup bardzo często odwiedzał to miejsce. Przez długie lata Karol wychowywał się u boku ojca. Mimo osamotnienia czuł oparcie ze strony swojego taty. Ojciec, jako żołnierz miał silny charakter i twarde zasady, ale przy tym był człowiekiem bardzo pobożnym. To od niego Karol przejął pracowitość, umiłowanie prawdy i zasad chrześcijańskich. W 1930 r. Karol ukończył szkołę powszechną (4-letnią) i rozpoczął naukę w gimnazjum wadowickim. Nie tylko wspaniale się uczył, ale rozwijał inne zainteresowania. Nadal służył jako ministrant, należał do Stowarzyszenia Młodzieży Katolickiej, a oprócz tego ujawnił swoje zdolności aktorskie. Namówił kolegów i koleżanki do założenia wspólnego teatru. Pomysł spodobał się i w gimnazjum z inicjatywy Karola powstało Kolo Teatralne.
Trzy lata po śmierci matki Karol przeżył kolejne bardzo smutne rozstanie. W 1932 r. zmarł brat Karola - Edmund. Jako lekarz pracował bardzo ofiarnie i tak zaraził się od pacjentki szkarlatyną, a wkrótce potem zmarł.

Zafascynowany poezją i teatrem Karol Wojtyła planował studia polonistyczne. Po zdanej z wyróżnieniem maturze 14 maja 1938 r. rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Wówczas wraz z ojcem zamieszkał w Krakowie przy ul. Tynieckiej. W okresie studenckim Karol rozwijał swoje zainteresowania teatralne, uczestnicząc w Teatrze Rapsodycznym Mieczysława Kotlarczyka, sam również pisał wiersze. Jako student był bardzo ambitny i pracowity. Zapisał się aż na 36 godzin zajęć tygodniowo z obowiązkowych 10. II Wojna Światowa przerwała okres studiów. W okresie okupacji Karol Wojtyła pracował w kamieniołomie. 18 lutego 1941 r. zmarł jego ojciec. W tym czasie zaprzyjaźnił się z krawcem Janem Tyranowskim, człowiekiem wielce religijnym i oczytanym w dziełach duchowych, który wywarł ogromny wpływ na Karola. Jesienią 1942 r. Karol Wojtyła kontynuuje studia na tajnym uniwersytecie. Przenosi się jednak z polonistyki na kierunek teologiczny i zapisuje się do Seminarium Duchownego. Nauka odbywa się nielegalnie, w tym czasie Karol cały czas pracuje w kamieniołomie. Taki stan trwał do stycznia 1945 r., kiedy Kraków stał się miastem wolnym. Jako kleryk Karol wyróżniał się zarówno inteligencją, jak i pobożnością. Oprócz znanych sobie języków: łacińskiego, greckiego, niemieckiego i włoskiego rozpoczął naukę języka hiszpańskiego.

Koledzy postrzegali Karola jako kogoś wyjątkowego. Któregoś dnia przyczepili mu na drzwiach kartkę: Karol Wojtyła - przyszły święty. Jeszcze jako student i kleryk Karol pracował na uniwersytecie jako asystent, prowadząc wykłady z historii dogmatu. 1 listopada 1946 r. Karol przyjął święcenia kapłańskie z rąk kardynała Adama Stefana Sapiehy. Kilka dni później wyjechał do Rzymu by rozpocząć studia na Papieskim Uniwersytecie. Tutaj dodatkowo nauczył się języka angielskiego i francuskiego. Wielkim przeżyciem dla ks. Karola było spotkanie z ojcem Pio, który powiedział mu, że zostanie papieżem i przeżyje zamach na swoje życie. Po dwóch latach ks. Wojtyła wrócił do Polski. Został skierowany jako wikariusz do parafii Niegowić pod Krakowem. Po roku pracy został przeniesiony do parafii św. Floriana w Krakowie. Tam zasłynął jako duszpasterz młodzieży studenckiej i świetny kaznodzieja. W 1951 r. ks. Wojtyła zakończył pracę w parafii i rozpoczął dalszą naukę. Jako doktor habilitowany wykładał w seminarium krakowskim teologię moralną i etykę. Wykładał również na katolickim Uniwersytecie Lubelskim. 28 IX 1958 r. został wyświęcony na biskupa. Pełnił funkcję biskupa pomocniczego w Archidiecezji Krakowskiej. Obok zajęć biskupich nadal poszerzał swoją wiedzę i prowadził wykłady w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.

Po śmierci arcybiskupa krakowskiego Eugeniusza Baziaka biskup Karol Wojtyła zajął jego miejsce na stolicy arcybiskupiej, było to 30 XII 1963 r. Arcybiskup Wojtyła aktywnie uczestniczył w odbywającym się wtedy Soborze Watykańskim II. W 1967 r. został mianowany kardynałem. Dla Kościoła w Polsce był to trudny czas zmagań z systemem komunistycznym, w którym arcybiskup wykazał się wielką odwagą i odpowiedzialnością za Kościół i naród. 6 sierpnia 1978 r. zmarł papież Paweł VI. Jego następca Jan Paweł I pełnił swój urząd tylko 33 dni. Po Jego śmierci 16 października 1978 r. kardynałowie jako nowego papieża wybrali kardynała Karola Wojtyłę, który przybrał imię Jan Paweł II.